Sen olmadan dinmez hiçbir acım,
Önceden alışkındım kendi yarımı kendim sarmaya,
Her düştüğümde kalkmasını bilirdim çırpınsam da,
Ağlardım kimse duymazdı sesimi sessizlikten başka,
Göz yaşıma elimden başkası değildi usulca uzanan,
Her hatamda bir çizik attım ayakta zor duran canıma,
Ruhumun tamircileriydi yazılmamış bir kağıt ve kalem,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta