ve yine geldik başladığımız yere
sanki hiç bir şey deişmedi
her şey herkez olduğu yerdeydi
içimde koca bir hüzün
eskiden kalma anılardan olsa gerek
sanki bir daha hiç yaşanamıyacak gibi her şey
bir daha bu kadar gülermiyim
veya bir daha bukadar güvende olabilirmiyim
yaşandı bitmedi belki ama şuanda bir poyraz yüreğim
yönünü kaybetmiş balık gibiyim
korkarak sürülmekteyim
tutacak elleri kaybederken
koskoca dünyada azalarak benlerden küçülmekteyim
bazen saçma aşklara inansada kalbim
saflığındandır yüreğim bilmez bilemezseveceğini
aşk konu bu deildi
işte böyleyim karma karışık
birazda öfkeliyüreğim
şairliyim yok belki
ama yüreğim bir şair mamurluğunda
dokunsam ağlaya bilirim.......
Orhan ZorluKayıt Tarihi : 26.1.2009 18:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Zorlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/26/sana-335.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!