Bir gül tebessümüyle erirken köhne zaman
Visalin bahçesine yâr yüzün elem diker
Kör çığlığın kuşatır nazmın asumânını
Yokluğun umulmadık en şer yerlere çeker
Elinde solmuş güldür en fani nedametin
Hüznün ki yürekleri çorak sevgiye eker
Yıllar hep kelepçedir senin keder zulmüne
Hicranın alev olur,kaç kez cihanı yakar
Gözlerinin her aksi birer efsun aynamda
Gözlerinin nazarı hüsnünü ah’a çakar
Güzelliğin yanında bizar kesilir Kürşad
Hayalin suya döner ömür vadimden akar
08.05.2011
16:03
Kayıt Tarihi : 30.8.2011 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!