Sana Şiiri - Onur Duru

belkide aydınlatılmış ilk gökyüzü
güneşinden alamadığı ışıgını
gözlerinden almıştır
ve gözlerin o nehir dolusu rengiyle

bana bakarken insanlığın arasından
ben ne huzurlu olduğumu anlamışım
olası bulutlardan koruyup gözlerini

kendimi siper edip tanrıların
yıldırımlarına
kayalarda parçalatmışım
yüreğimi
senin olan tek

varlığımı
yüreğim elfide
senin ve sadece senın
nehir dolusu gözlerin
kalan tek
şey
dudaklarındakı buruklugu
parcalanan yureğimle
tebessum ettırsem
yetermı
bilmıyorum
her ne kadar parcalasada
kartal senınle dolu yureğimi
ben senınle var olacam
kullerımdsen
bır anka kuşu mısalı
senı
buldum
ve bırakmayacam
her ne kadar bana öfkelensende

sen benım
tek varoluş

nedenımsın
senı cok sevıyorum
kadınım

yuregım ve bedenım
senın varoluşuna gebe

sana ve kendıme
mutlu dolu seneler
sana çok aşığım
ne olursa olsun benımsın