Öylesine çok sevdim ki seni,
Zaman kuş oldu, uçtu gitti,
Geriye sensiz bir tek ben kaldım,
Ümidimiz bir gün biz olmakla yaşadım,
Rüzgarla savruldu hayallerim ve saçlarım.
Sanma ki aşkım uçup gitti bu rüzgarla.
Ebediyen sevecegim seni, sen anlamasan da.
Nice aşklar yaşandı sensiz kaldığım bu İstanbul'da.
İlacım bir tek sensin bu çaresiz hastalık; aşkta.
Sebebi gözyaşlarım gözlerindir bu akşam da,
Elbet bir gün yüreğin insafa gelir bu hayatta.
Ve nedenini bu tutkulu aşkın neolursun sakın sorma.
İki satır yazıyorum sonra yüreğim dayanmıyor sensizlik acısına.
Yorulmak nedir sevmekten bilir misin?
Oysa sen bukadar çok sevilirken, sevmeyi dener misin?
Razı olamıyor yüreğim satırları sensizlikle doldurmaya,
Uykularım kaçıyor geceleri,senin ismin sayıklanırsa,
Mum gibi eriyor zavallı yüreğim senin aşkının uğruna.
Kayıt Tarihi : 1.5.2006 18:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!