San Ki Şiiri - Çağrı Omarköy

Sen hep büyük bildiğin masmavi yalnız asudeyi
Kurşuni bir bekleyişin son durağı san
Say ki sıfır ile bir arasına terkedilmiş rasyonelliği
Yeni doğmuş bebeğin su gibi bakışlarında dalgalan
Unutma çam ağaçları hep yeşil kalır
Ve burcu toprağın asimetrik sanatını koklamaktır
İçeriye temiz hava gireceğini sanıp pencereyi açanlar
Dört duvardan bunalan idealist ozanlardır
San ki otelleri bir misafirperver dostmuş
Rüzgar dediğin aldatır ve bak yine saat on ikiyi vurmuş
Aslında her gün sorgulanan zaman kavramı
Gülüşünde hapsedilen sır misali denklem olmuş
Sevdiğin bir insana edebiyat yaptığında
Aşkın seni kalbinin aruz vezninden tanımalı
Barok işlemelerinin asil görünen kıvrımlarında
Saltanatına yakışır bir damla gözyaşı batmalı
Aşağı çek sevgimi aşıyorsa evrenselliğimizi
Sadece seninle benim aramda savaşmamalı zıtlıklar
Sensin eylül bahçemdeki yeşillerin yeşili
Şimdi kapanıyor sanki nefesinle arza-kul boşluklar
Burnunun dikine giden inatçı bağlantılar trenlerdir
Sanma ki istasyonlar arasında çocuklar hiç oynamayacaktır
Sevdam sana aşkım neden hep kalemimden gelir
Kurtarmış sandığım duygular sineme falez tehdidi kalacaktır
Barın ki kuytusunda bu liman bir ölü deniz
Sabah olmadan yine akşamın sesizliğine ağlayan aşıklarız biz
Pususundan gözler ve bekler bermudayı kayıp sis
Kimsesizmiş ne olmuş kartal kanadındandır his
Görsün şimdi bana sayfa zulmü çektiren gününü
Uzat elini ve bitir destan gibi vuslat günlüğünü
Sanki ilahi ışığa çerçevelenmiş sakınılası yüzünü
İfade edecekmiş gibiyim bir rüyanın büyüsünü
Vuruş mesafesinden çıkmış iki değişken oran
Aşk olan sensin sensizlik ise yalan dolan
Kırk yedi yansıma açısından ve istisnasız hesaptan
Her başlangıcıma mutlu son olansın kaderim yazan
Yalçın olana uçur beni hecem yarim
Satırlardan özlermiş gibi kıyamazsan beyazımsın derim
Şirpençe olsa da bu yıldırımlar çelikten gökyüzüne
Aşiyan gözlerini bir seyyah rotasından çizerim! ! !