San'at Değil Zenâat! Şiiri - Mehmet İslami

Gecede gündüzünde
İSLÂM’a zehir eker
Memleketin yüzünde
Ektiği nifâk biter

Uyanda etme inât
Esâsatte ZENÂAT
Telâffuzunda, SAN’AT
Hakîkât yok sözünde

TÜRK’lükten pişmanlığı
DEVLET’e düşmanlığı
ARZ-I MEVT sultanlığı
Açık seçik tezinde

Haşa Türk değil emme
İZMİR’de SU’ya gömme!
Çünki Ameli zemme
Sahtekârlık özünde

Sahi bunlar kimdiler?
Ensemize bindiler
Zembillemi indiler
Gözü ördek, kazında

Hamd edip gerinmiyor
Zulmeden sürünmüyor
Tevbeyle arınmıyor
Hevâi avazında

Karardı hacer taşı
El sürenler çok şaşı
Üşütüp kaldı başı
Küfürün ayazında

ZENÂATKÂR’lık kârda
Daimâ istikrarda
Esrârını anlarda
İşler sevda közünde

San’makla ata biner
Hedefe varmaz iner
Kümese girer tüner
Ehl-i İRFÂN gözünde

Yularını takanlar
Cehenneme çekenler
Çirkeflere çökenler
Lânetullâh sazında

Çınarı sökülenin
Boyunu bükülenin
Çilesi çekilenin
Yaş kan olur gözünde

GAZZE FİLİSTİN’deyken
Gardaş öldürülürken
Güller soldurulurken
Kerâmet yok hızında

Âlemi İSLÂM deli
Müminler netâmeli
Netenyahudi eli
Anasında kızında

Kanlarla doldu sahil
İSLÂM der sevde, sevil
İşler ehlinde değil
Düzenbazın yozunda

Dilimi katledenler
Dinime setmedenler
Bak sen neler var neler
Kepâzelk bazında

Şâh; İSLÂM bürünmüyor
Sünnetle yürünmüyor
Hakîkat görünmüyor
Mürtedliğin tozunda

İSLÂMİ der tam zehir
Dîn-i İSLÂM panzehir
Okyanus, dere, nehir
Kan çalkalar düzünde