Samsun Yolunda Atatürk Şiiri - Mustafa B ...

Asırlardır hasret Anadolu dağları
Bekledi Serdar’ı, basmak için bağrına!
Dağıtmak için derin karamsarlıkları
Harbiye’den doğdu Anadolu sathına!

Ancak sorun vardı; fazlasıyla özgürdü.
Üstlerinin aklını bulmazsa yeterli
Ünvanlar karışır, görmezdi astı üstü...
İtaat göstermez, bozardı disiplini!

Onlara sorar: “Bu kararlar yanlış, neden?”
İsterdi görev, sorumluluk; çekinmeden!
“Fazla gelir” sözünü duyarsa birinden
Cevabı hazır: “Az gelir” hiç sektirmeden...

Kötü yönetilirdi Devlet-i Âliyye!
İstedi yönetmek, bakıyordu atiye.
Anlatırdı her şeyi inceden inceye.
Kapılar kapandı, gidemedi öteye!

Olmak istemişti, saraya damat paşa!
Lakin Allah’ın işi, çıkmadı bir kısmet.
Şu bağımsızlık tutkusu belaydı başa!
Eğilip bükülmedi olsa da bir niyet…

Umut kalmayınca “saraya bağlanmaktan”
Der: “Ben kurtaracağım, bizimdir bu vatan.”
Ancak engellendi, kovuldu kapılardan!
Ortam aşılmazdı dalkavuk yalakadan...

Kısaca her yolu denemişti sıradan!
Ancak umut bitti, işgal edildi vatan.
“Direnelim” deyince sırt döndü hanedan.
Büyük umut doğdu, millete giden yoldan!

Sene bin dokuz yüz on dokuz başlarında
Bir Fevzi Çakmak’a, bir Cevat Çobanlı’ya...
Kapıları çaldı Harbiye Nazırlık’ta...
Der: “Ben gidiyorum, gelin Anadolu’ya!”

O başarmıştı Libya’yı, Çanakkale’yi...
Nizami ve gayrinizami harp bilirdi…
Örgütçü, inatçı; kurmaylığı pek iyi!
Elbet paşalar arkasından gidecekti...

Özgürlük tarifi: Ya istiklal ya ölüm!
Açıldı denize karşılar onu Samsun!
Çıkan her soruna bulacaktı bir çözüm!
Allah onunlaydı, yıldızlara bir sorun...

Pendik-27.04.2020