Samsun’u İzliyorum Şiiri - Bilal Yıldırım 2

Samsun’u izliyorum yüksekçe bir tepeden.
Bir haziran sabahı ezanlar okunurken.
Önce hafif bir rüzgar okşarken saçlarımı,
Sonra o kızıl güneş, ufukta görünürken.

Limanda demir atmış beklemekte gemiler.
Gemi kornalarından, korkan martı sesleri.
Evlerine giderken, vardiyadan dönenler.
Çarşılar da açılır sabahçı kahveleri.

Samsun’u izliyorum, yüksekçe bir tepeden,
Şehrin saat kulesi taş duvardan hamamı.
Kubbelerden tütüyor o simsiyah dumanı.
Bana tarih anlatır hanları konakları.

Parkta duran heykel at göklere şahlanmakta.
Şehri bize anlatan bir tablo görüntüsü.
Bandırma vapuru demirlemiş durmakta.
Yüreklerde elem olmuş o Çarşamba türküsü.

Samsun'u izliyorum yüksekçe bir tepeden.
Yoğun bir kalabalık, tramvaydan iniyor.
Parça parça ayrılıp etrafa dağılırken
Sokaklar ve çarşılar insan sesi dinliyor.

Her köşenin başında bir sokak satıcısı.
Simitçilerle dolu mecidiye çarşısı.
Caddelerde trafik, bir ugultu, curcuna.
Sabah vakti Samsun'un eksik olmaz telâşı.

Samsun'u izliyorum yüksekçe bir tepeden.
Sahil o vakit sessiz, rüzgârlı ve pek seyrek.
Dalyanlarda balıkçılar ağlarını çekerken.
Gemiler, rıhtımından uzaklaşıp giderek.

Saathane meydanında şehrin büyük camisi.
Dolduruyor avlusunu bir güvercin sürüsü.
Rahmete mazhar olmuş ermişlerin türbesi.
ilk adımla başlayan bir zaferin öyküsü.

Samsun'u izliyorum yüksekçe bir tepeden.
Parklarda çoluk çocuk, baş tacı ihtiyarlar.
Anneler ve babalar, bir de baylar, bayanlar.
Samsun'dan yeni bir gün hepinize selamlar.