Samsun'dan Gelen Işık

SAMSUN’DAN GELEN IŞIK

Samsun’dan doğan ışık
Şavkıdı kuzey yıldızlarıyla
Düştü Anadolu’nun ortasına
Tanrılar toprağına
O toprak ki, Hititleri, İskitleri
Homeros’la İlyada’yı yoğuran
Apollo’yu, Kibele’yi doğuran
Bir destan daha yarattı
Taşından toprağından.
Toplayıp dağılan kemiklerini
Et, tırnak,ayak oldu,baş oldu
Tek vücut,,tek söz oldu.

Ses verdi Çukurova, Nemrut Dağı
Toroslar , Kızılırmak, Sakarya
El oldu, beden oldu
Kürdü,Türkü, Çerkezi
Tek bir silah olup
Daldı işgal ordusuna
Canı harman,kanı göl.

Aydın’da efeler dağlara çıktı
Zeybekler kendini vurdu Kirmir Çayı’na
Adana’da Amele Taburu
Açtı portakal çiçeklerinin kokusuyla
Bir yıldız seğridi Kocatepe’den
Aktı Anadolu İzmir’e doğru
Irmaklarınca.

Düşündü,Sarışın Adam
Bu günü dünden
Bir çığlık,bir çığlık koptu
Anadolu’nun yüreğinden.

Ne hayır gördü bu ulus
Ne medet umar halifeden
Şer’i yönetim değil miydi
Halkı kul köle eden.
Ayırdı din işlerini, devlet işlerinden
Hapsetti kör inancı
Çıkartıp halkın yüreğinden.
Ayağa kalktı ulus
Emeklerken, cumhuriyetin eşiğinde
Bebekler güler oldu beşiğinden.

Kadınlar, sıyrıldı kara düşüncenin çarşafından
Erkekleriyle omuz omza durdukları topraktan
Savaştıkları zafer meydanlarına
Yürüyüp birlikte katıldılar yönetime.

Ulusun önünde bayrak
Kırmızı bayrak oldu, Sarışın Adam
Duvarından öteyi görmemişe
Araladı gecenin kapısını
Işıtıp ocağını yapısını
Yırtarak gecenin feracesini
Kurdu Cumhuriyet’in çatısını.

Yıl bindokuzyüzondokuz
Yıl bindokuzyüzyirmiüç
Bir yıldız doğdu Ankara’da
İnönü’nden, Çanakkale’den
Çağlayıp geldi Kocatepe’den.

Düşündü Sarışın Adam
Bu günü dünden
Seksen dört yıl önceden.

Ben halkçıyım dedi
Bu halkın çocuğuyum
Öyleyse çocuklar Cumhuriyetin olmalı
Cumhuriyet onların malı
Cahil kalmamalı onlar.
Kırdı Osmanlı’yı boğan zinciri
Kaldırıp elifi, cimi
Kapattı Sıbyan Mekteplerini
Biliyordu ki
En aydınlık yoldur bilgi
Kandırmak kolaydır cahili.

Hürdoğan Aydoğdu