Şansına Şiiri - Adem Ulutaş

Şükürsüzler doymak nedir bilmedi,
Haram yüklü kervan kaldı şansına.
Ey! Garibim yüzün bir gün gülmedi,
Kuru ekmek yavan kaldı şansına.

Çalıp çırpmaz isen eğer dünyada,
Soysuz vermez sana değer dünyada,
Hırsızlara bal, et, ciğer dünyada,
Dürüstlere soğan kaldı şansına.

Her sabah kovanı terk edip gitti,
Çiçek çiçek gezdi günü gün etti,
Böldü sermayeyi ortaklık bitti,
Arıya boş kovan kaldı şansına.

Hak dedikçe hor görüldün yerildin,
Haksızlığa gerildikçe gerildin,
Ve sonunda kuru yere serildin,
Bir incecik savan kaldı şansına.

Kimine bey dedin kimine dayı,
Sana yapılanı yapmazdı ayı,
Götürdüler dövdürdüğün buğdayı,
Elin de boş havan kaldı şansına.

Varlığı da yokluğu da hu dünya,
İçtin gittin bir yudumluk su dünya,
Bir hayaldi geldi geçti bu dünya,
Ne evin ne yuvan kaldı şansına.

Ses mi çıkar yağmur yemiş davuldan,
Saray mı döşenir çaputtan çuldan,
Adem her can alır hakkını kuldan,
Ahirete davan kaldı şansına.