Samiş Nine Şiiri - Duygu Günkut

Nice yağmurlu günler, karlı kışlar geçireceksin evinde
Belki güneşli günler de göreceksin, Samiş Nine.
Her akşam kızının eve dönüş saatini bekleyeceksin
Küçük mutfağında endişeler içinde.
Ama bir gün sen de gideceksin.

(Ne bir küfür, ne bir şaka
artık kurtarabilir seni
döndüremezsin ne yapsan
yolundan eceli)

Beklemeyeceksin artık komşularının yollarını
Bahçede yapılan çay kahve sohbetlerini göremeyeceksin.
Hangi çocuk ateşli, kim kiminle nişanlanmış, bilemeyeceksin.
Bir karganın sonbahar ağıdı gibi gülemeyeceksin.

Yoğurtçular çalmayacak artık çıngıraklarını
Bahçenin önünden geçerken
Dönüp bakmaz olacak dostların,
Çöpçü Esat uğramaz, kızın artık ağlamaz,
Unutulacaksın.

Çocuklar artık rahatça kaçıracaklar toplarını
Bahçene almaya geldiklerinde onlara söylenemeyeceksin.
Sana bakkaldan ekmek almayan gençlerin kulağını çekemeyeceksin
Sabah ezanıyla uyanıp, bize dua edemeyeceksin,
Bir gün sen de gideceksin.

(Ne sulamak, ne de sevgi
artık açtırabilir çiçeklerini,
değiştiremezsin, durduramazsın
ne yapsan, hiçbirşeyi)

Bir mektup ya da bir telefon sevindiremeyecek artık seni,
Yazları torunlarım gelse diye beklemeyeceksin,
Sırt ağrılarında şikayet edemeyeceksin,
Paşa Nine’ye bir gidip de çayını içemeyeceksin.

Sucular çalmayacaklar kornalarını
Bahçenin önünden geçerken
Dönüp bakmaz olacak dostların,
Oğlun artık uğramaz, torunların ağlamaz,
Unutulacaksın, Samiş Nine, unutulacak...

Et edebildiğin kadar küfür, gül
Bir karganın sonbahar ağıdı gibi
Azarla azarlayabildiğin kadar çocuk,
Yaşa yaşayabildiğince...
Çünkü nasıl olsa sen de gideceksin
Samiş Nine.