Samiri’nin Buzağısı boynuzlarıyla asra iştirak ederken
Tekebbür, bencilliğin anaforunda kaybolup giderken.
İnsan, yoksun kalmış buzağıya kattığı ziynetlerinden.
Bir de rüzgârın alıp götürdüğü haya ve erdemlerinden.
Vahşi medeniyetin elinde oyuncaktır sanki hamaset.
Alın teri, arar kaybettiği ruhuna göklerden merhamet.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
evet.. bu savaş sürecek ki kim kime kulluk yapıyor belli olsun. Tebrikler şiirden ötürü..
Henüz kıyamet kopmadı üstat.. Samiri neslinin kökleri kazınmaz kıyamet kopmadıkça.. Her daim var olurlar onlar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta