Alet oldu rüzgâr; Samiri’nin Buzağısı’na ses vererek,
Aydınlığın mumunu üfleyip onu karanlığa gömerek.
Musa: “Habersizsin gafletinden rüzgârın! ”, diyerek.
Tuttu Harun’un saçlarından göz yumdu zannederek,
Fütursuzluğun yüzüne şimşek gibi çakan Musa’nın
Gözlerine bakamadı rüzgâr; farkındaydı hayasızlığının.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
şiir güzel de.. 'hırsızın hiç mi suçu yok' Harun, Tur, rüzgâr suçlanıyor hep..
Tebrikler güzel şiir için
buzağı bahaneydi kalbi kaymış millete çünkü Peygamberleri aralarından ayrılır ayrılmaz hemencecik topukları üzerinde gerisin geriye dönerek şirke düşmüşlerdi güzel mesajlarla dolu şiiriniz için kutlarım selamlar
Turhan Toy
Çok güzel bir şiir... Kuran' kerimin mealini okuanlar daha iyi anlarlar, bir çok surede geçer ama TAHA suresinde çok açık ve tam anlatılıyor bu konu. Samirinin buzağısı da dört bir yanımızda böğürüyor bakalım.Allah doğru getire.Selam ve saygıyla
Ümran Tokmak
Çok güzeldi.. Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta