Alet oldu rüzgâr; Samiri’nin Buzağısı’na ses vererek,
Aydınlığın mumunu üfleyip onu karanlığa gömerek.
Musa: “Habersizsin gafletinden rüzgârın! ”, diyerek.
Tuttu Harun’un saçlarından göz yumdu zannederek,
Fütursuzluğun yüzüne şimşek gibi çakan Musa’nın
Gözlerine bakamadı rüzgâr; farkındaydı hayasızlığının.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
