Samimiye aşıktım ben
Yüzlerde yakaladığım zaman
Sürüklenirdim peşinden
Önümde vadileri olurdu
Ortasından hüzün çayı akar
Kenarlarında gülücük çiçekleri biter
Üstlerinde yalnızlık süzülürdü.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta