Samimiyet Şiiri - Sami Aydoğan

Bulanık bir resim
Senden arda kalan
Ufak bir anının şahidi
Oysa ben şahitlik etmek isterdim geri kalanına

İnce bir hüzün gördüğüm
Ne ağız nede burun
Hasretle bu dünyaya senle mi doğdum
Yoksa sana mı hasret bırakıldım bilmiyorum

Benim daha nelerden vazgeçmem lazım
Hangi şiiri terk etsem boş kağıtlara
Aklımda hep sen vardın
Onca yalanın içinden sıyrılıp geldim
Acımadan öyle bir iz bıraktım ki avuçlarına
Sanki herkesten önce ben vardım

Unutmak istediğim sensin her daim
Tekrar tekrar hatırlamak için
Acı versen de herkese
Acımıyor içim
seni sevdiğim için

Aslında bunları söylememem lazım