Anne karnında bile yalnız yaşamaktasın

Anne karnında bile yalnız yaşamaktasın
Seni besleyen cana minnetle bakmaktasın
O minnetle baktığın başlar tacı anadır
Ona dünya bir yana evladı bir yanadır

O ana değilmidir yemeyip hep yediren
Seni doğurmak için her çeşit riske giren
Gece gündüz demeyip hep sana hizmet eden
O değimli uğrunda ölüme bile giden

Yetiştirir büyütür umduğunu bulamaz
Seni üzgün görünce kızgınsa da gülemez
Böylesine merhamet timsali insandır o
Sevgili dünyasında en büyük makamdır o

Sense doğduktan sonra nedense hep nankörsün
Ben daima haklıyım diyecek kadar körsün
Sevgili bulduğunda unuttuğun o ana
Yinede helal eder bütün hakkını sana

İşte o ana bile orda dost olamıyor
Mahşer günü kendinde o gücü bulamıyor
Hukuka aldırmayan aldırmazsa haklara
Şu sözüm küpe olsun duymayan kulaklara

Dünyada dost arama boş yere yorulursun
Namaza durduğunda gerçek dostu bulursun
O dost ki yaratandır o dost rahman olandır
O dosta dost olanlar kurtuluşu bulandır