Burası; Yedi veren karanfilin darağacında sallandığı gülistandır,
Burası Şamil’ in balalarının kursuna dizildiği Çeçenistan’dır.
Talan edilen has bahçe Yiğit Şeyh Şamil’in öz yurdu,
Bu sermest-i vahşet karşısında neden? Dünya uyudu.
Şehit edilen baladan ne kaldı geriye; Hani baş? Hani kol? Nerde bacak?
Ey Zalim Dünya! Bu vahşeti kim görüp, hangi vicdan sahibi durduracak.
Vatandır çiğnenen toprak; Göğsü İman dolu balalar elbet bu zulme karşı koyacak,
Ey Zalim Dünya;
Senin durduramadığın zulmü; Kabrinden kalkıp da Şamil mi durduracak?
Bu ne vicdan, bu ne kin, bu ne kin, bu ne vicdan!
Balalar budanmış, etrafta; Baş, kol, gövde, bacak. Bilmem ki? Hangi suçtan.
Evi, bağı, bostanı anladık. Ya! İçi boşaltılmış bebekler,
Ey Vicdansız Dünya sen dön, sen sus, sen uyu…
Yapılan bunca zulümlere gökte ağlarken melekler.
Yüksel Erentürk Yılmaz
Ereğli, 16 Eylül 2004
Yüksel Erentürk YılmazKayıt Tarihi : 7.4.2009 17:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!