Sami Çimen Şiirleri - Şair Sami Çimen

Babasının kara
Can bal kızıydı o
Çocukken daha
Küpeli ceylanların gezdiği dağlardan
Toroslardan gelirdi rüzgâr
Islak saçlarını tarar

Gün gelir
Ne bir dost
Ne de bir sevgili
Uzatırsın da ellerini
Tutamazsın

Bahçesinin çitleri yeşerirken
kanatlandı kuşları
Koptu menteşeleri paslı çivilerinden
Açıldı kapısı yüreğimin

Boyadı gelen tenimi al’ın en akına

Ne Yaptık ki

Güneşi mi batırdık seninle
Balığı mı tuttuk denizden
Sarhoşluğumu yaşadık
Ne yaptık ki …

Kan emici yarasalar gibi
Ceylanın sırtına kondular
Kanının emildiğinden habersiz ceylanı
Titrerken
Görseydi Sezar
Bir de kabak oyar gibi

Kelimeler bulacağım
Kar tanesi gibi ak
Gül renginde, alev gibi sıcak
Karanlığa, geceye düşen
Yıldızdan da parlak
Ve kelebek sesizliğinde uçarak

Dün gördüğüm hırçın deniz
Bugün, anasının kucağında bir çocuk gibi sessiz
Önce tekneler koşuyor
Umut dolu gözleriyle içinde balıkçılar
Yıldızların gülümsediğinin farkında değil
Ay’ın düştüğü yere bakıyorlar

Aklımdan çıkmıyor hüzünlü halin
Aşkın rüzgârında kırılan dalın
Düşerse yüzüne gitmez mi al’ın
Yüreğim içine koymazsam seni

Bu yürek istemez başka birini

Beyaz gelinliğiyle
Bir buluttu denizin üstünde
Güneş giderken al aldı yanakları
Martılar denizde
Ben buluttaydım

Neden erteliyoruz
İki ileri bir geri atıyoruz adımlarımızı
Bahaneler bularak
Gizleyerek korkularımızı
Sevgisiz tüketiyoruz zamanı