Sameyya Şiiri - Enes Muhammed 2

Gökten yıldızlar,
Yeryüzüne mi indi?
Yoksa cennetten bir melek,
Dünyaya mı düştü?

Nedir bu yüreklere işleyen ışığın?
Gerçek değil sanki bir masalsın.
Yaşama sevinci artıyor sana bakanların.
Yoksa sen abı hayat mısın?

Ey sonsuzluğun ılık berrak nefesi,
Cennet köşklerinin pırlantalı efendisi,
Gerçek değil de yoksa rüya mısın sen?
Bu güzel gözler hangi bahçede yetişti!

Kesinlikle böyle bir çiçek olamaz.
Böylesine destansı kokular saçamaz.
Ah Sameyya ah kalbime yazıldı ismin,
Yoksa bu hayatta gerçek olmayan ben miyim?

Tesettürün, tesettürün Sameyya.
Çok ağır geliyor şeytanlara.
Asaletin mi dokunuyor yoksa?
Sonsuzluğa kör ve cahil olanlara!

Sen cennetin sultanlarındansın.
Varsın kimse farkına varmasın.
Sen nurlu dinin, mukaddes yolun,
Kesinlikle yolcusu olmalısın!

Nefesim kesiliyor seni her gördüğümde.
Öldüm ben herkes yaşıyorsun dese de.
Bence sen kesinlikle serap olmalısın,
Çünkü yaklaşıldıkça devamlı uzaklaşansın!

Bekliyorum bir gün gelirsin diye gönül kapısında,
Belki de gelirsin kelebeklerin kanatlarında.
Belki de gökyüzünün mavisi getirir seni.
Çisil çisil yağan yağmurlar eşliğinde Sameyya!