Hep mutluluk aradım
Bulamadım hiç bir tende
Kapı kapı dolaştım durdum
Seni bulana kadar
Yalnızlık esir etti beni
Seninle gezdiğimiz yerleri gezdim bugün
Kordonu, kaleyi, dar sokakları
Sahildeki o büfeden iki bira aldım
Biri senin diğeri benimdi
Ama sen yoktun ikisinide ben devirdim
Kafam hafif çakırlaştı biraz biradan biraz da senden
Zamanında çok ağladım
Kurudu tükendi gözlerimde yaş
Derdim çoktu zamanım yoktu
Sensizken bu şehirde
Bir yanım eksik
Keşke tekrar çocuk olsak
Sahilde kum atsak arkadaşlarımıza
Hoşlandığımız kızların saçını çeksek örneğin
Derin hayallere dalsak uçsuz bucaksız sahillerde
Mutlu aile, çocuklar, dede olmak gibi
Pembe panjurlu göz kapaklarımızdan baksak hayata.
Bugün deniz daha mavi
Hava durgun, boş caddeler
Yüreğimde ki sınır kıprıntılara anlam veremiyorum
Bir boşluk doluyor yüreğime
İçten içime acılı ve şiddetli
Nefesimi kesiyor ansızın, soluk yerine senin kokunu çekiyorum içime
Dar geliyor bu sokaklar, bu şehir
Sıkıntı basıyor içimi
Hayat serüvenim mi bitiyor burada?
Elveda mı diyor gözlerim bu sabaha
Bu şiiri ilk bulana sesleniyorum
Mezarımın başında okuması için
Uzun cümleler değildi derdimi sana anlatan
Bir kaç kelime belkide hece
Sevmek demektin sen bana
Yaşamayı öğrenmek demek
Çöldeki bir damla su parçası
Fakirin önündeki bir kap yemek demektin
Dar geliyor bu sokaklar, bu şehir
Sıkıntı basıyor içimi
Hayat serüvenim mi bitiyor burada?
Elveda mı diyor gözlerim bu sabaha
Mutlu ve ışıltılı bakardı gözlerim insanlara
Hainlik, gam, keder bilmeden
Herkesi mutlu etmekti sanki görevim
Gülüş tutulması olurdu bende
Bazende kalp kırılması
Umutsuzluğa göğüs gere ama acıya hep tutsak olurdum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!