Samet Batı Şiirleri - Şair Samet Batı

Duymadan kurgulamaksa müzik,
Görmeden yaşamaksa ruhu hayat,
Yaşamadan olmaz mı aşk?
Görmeden duymadan...
Perdemi açtığımda görmesem de seni,
Kulağımda sesinin hissetmesem de tınısını,

Mutluluğu sende bulan senindir
Gerisi misafir.
Der Mevlana.
Gelmişse insan ana rahminden pazara
Bir kaç metre kefenden fazlasını alıp giden görülmemiştir mezara.
Aşk açtıysa yüreğine yara

İnsanları anlamıyorum,
Gelecekten hep korkarlar
Ama yinede öyle meraklanırlar ki
Fal baktırırlar mesela...
Ölmekten korkarlar
Ama her yıl doğdukları günü kutlarlar,

Sesinin tınısını çizdiğin o kağıt
Arkandan yaktığım ağıt
Arşı ala gözlerimden çekip aldığında seni
Beni de al beni....

Yokluğun yakar bu bedeni

Görmezden gelmek değil seni gördüğümde arkamı dönüp gidişim;
...Kusuru örtmede gece gibi ol! ...dum sadece....

Cennet-ül Baki burası...
Uzun uzun dakikalarımı geçirdiğim Parmaklıklar burası...
Kaybettiklerim var bu demir barmaklıklar ardında,
Kaybettiklerim...
Nerede olduğunu bilmediğim...
Kaybettiklerimin üzerine,

Hayat bayat yaşanmışlıklarla dolu
Bekleyenim olmasa bile yaşanmışlıklarım var dünyada
Açtım kollarımı taze bir yaşanmışlığa
Çeksin ipimi, biliyorumki ölüm yeni bir hayata,
Yaşanmamış bir yolculuğa eriştirmeyi çok görmez bu bayatlamış vücüda.....

Gözler ağlamaz aslında, sadece aracı olurlar damlacıkların özgürlüklerine kavuşmalarına...

Beni ayakta tutan kemiklerim mi sence?
Biliyorum ki ruhum bedenimi terk ettiğinde
Yığılıp kalacağım olduğum yerde
Kalubeladan beridir beni hiç bırakmayan ruhum.

Hatırla ki o günü, ruhun olmayacak yanında...

Tutturmuşlar bir özgürlük türküsü
Hayatı zehretmişler, nerede ülkü
Bir olan ülkü, bir olan türkü

Yaradan rahme düşürmüşse evlat
Ne, sual sorarsın ceninden