Önceleri çadır çadır
Çok gezmişim özüm dağlar
Kudretini sizden aldı
Benim sazım sözüm dağlar
Maral gezer asta asta
El bilir ki, sen menimsen,
Yurdum, yuvam, meskenimsen,
Anam doğma vetenimsen
Ayrılar mı könül candan?
Azerbaycan, Azerbaycan
Çok geçmişem bu dağlardan
Durna gözlü bulaqlardan
Eşitmişem uzaqlardan
Sakit akan arazları
Sınamışam dostu yarı
Pek çocukken yere gömdüler seni
Hayata kanatsız attılar beni
Bak nasıl bozuldu ömrüm düzeni
Sensiz hayat bana zindandır ana
Koynunda saklıdır güzel dilekler
Yine kılıcını çekti üstüme
Kurbanı olduğum o ala gözler
Yine cellat olup durdu kastıma
Kalem kaş altında piyale gözler
Başımdan gitmişti sevdanın gamı
Cellad Senin qalaq-qalaq yandırdığın kitablar
Min kamalın şöhretidir min üreyin arzusu
Biz köçürük bu dünyadan onlar qalır yadigar
Min kamalın şöhretidir min üreyin arzusu
Yandırdığın o kitablar alovlanır Yaxşı bax
Nemetse de gözel şer
Şair olan qem de yeyire
Ömrü keçir bu adetle
Uğurlu bir seadetlere
Gören meni nedir deyir
Saçlarına düşen bu den
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!