Düşünüyorum bazen cehennemi.
Kazanlar kaynıyor önümde.
Şimdi düşünüyorum halimi.
Nasıl çekerim ben bu eziyeti.
Anlatıyorum diyorum onlara.
Ben dinci gerici oluyorum sonra.
Ne kadar alışmışız kalp kırmaya.
Saygı kalmamış anaya babaya.
Hala aklımız haklılık davasında suçlu sendin ana sendin baba.
Hatayı sakın kendinde arama.
Bağır anaya isyan et babana.
Belki sana koymaz. ama
Özlemişim sevdalanmayı.
Leyla gibi dolaşmayı.
Hayatı yüreğimin içine sığdırmayı.
Unutmuşum arkadaş unutmuşum aşık olmayı.
Etrafımda benliğini unutmuşcasına gülüşen kızlar.
Cesaretimi parçalayan aşkı unutturan insanlar.
Güler olmuşuz her şeye.
O temiz pak yüzlü çocuklar başlamışız küfürlü muhabbetlere.
Her şeyde bir detay aramışız gülmeye.
Ne vaktimiz olmuş sevmeye.
Ne ihtiyacımız kalmış dürüstlüğe.
Bazıları bu durumdan mutludur belkide.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!