Baharım çok aceleci, meltemler şiddetli.
Sen, ormanlarda ağaçlar ardındaki yonca, korunaklı.
Narinsin bir de rüzgarda hiddetli.
Tabiattaki çocuk oyunlarından uzak, yorgunsun ve de dertli...
Bir elinde dört çocuk -onlar için mutlu- işte bu: Yürek Yoncası.
Ben insan değilim.
Ben soğuk iklimlerde güneşim,
Çöllerde vahayım.
Ben ayrılıkların son limanı,
Umuduyum.
Sense hayal kemiklerimde çatlaklar kırıklar...
Seninle bir pazara düşmüşüz, kaybetmişim burada seni.
İster can pazarı de istersen kaybolan çocukların pazarı.
Bayatlamış umutlar, ucuz aşklar hep ön reyonlarda.
Bomboş deriden ibaret simalar buranın bekçisi.
Seni cennetin toprağını eşeleyip cevher gibi bulmuşum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!