ŞAMDAN VE MUM IŞIĞI Şiiri - Süleyman Sami

Yaprak dökümü bir hayat
Zindanlar esirini bekler namussuzca
Bir fırtına esmektedir avare ve sefil
Başlardan eksik olmayan bir poyraz
Meydanı boş buldu asi geceler
Cirit atmaktadır sağlı sollu kaygısızca
Sanki Nemrud’a nisbet yaparcasına
Beyaz ve siyah dans etmekte tezatlar sahnesinde
Hayasız geceler ıslık çalar sevinçle
Ey merhamet! yitirilen duygu neredesin çık ortaya
Patlat naranı kalplerde duyulsun heybetin açıkça
Ve titresin yürekler korksun köhnemiş zalimler...
Ey! asıl an’a uzak zaman! her şey tersyüz olmuş
Değişmeyen tek şey şamdan ve mum ışığı
Virane olmuş sevgiler sefilleşmiş aşklar
Yönünü kaybetmiş bir meczuba benzerler
Mecnun Leyla’sını kaybetti Leyla’da Mecnun’unu
Çölün ıssızlığında bir daha bulmamak üzere
Ve mukavemet erimektedir günden güne
Bir yıldızın güneşin ışığında kaybolduğu gibi.
Yakamozlar yok artık, şarkı söyleyen dalga da
Beklemekte her şey sonsuzluğun başlangıcını
Yaprak rüzgarını bekler vuslata kavuşmak için
Bekleyen birisi daha var soğuk bir kış gecesi
Titrer zavallı biçare dişlerini birbirine vurarak
Neredesin ey! Fırat’ın kenarında kuzuyu kurt kaparsa
Müsebbibi benim diyen timsal kişi
Neredesin ey! ferahlatıcı ılık meltem
Ve neredesin ey kara bulutların arkasına gizlenen şefkat
Anka kuşuna binip Kafdağı’na mı göç ettiniz?
Sessizlik ondan mıdır yoksa, bu zindan sessizliği!
Hicret eden ey ulvi duygular, lala çevirdiniz hayatı
Gül bile açmaz oldu dalında, bülbüle sitem etmekte
Bülbülse beklemekte gülünü sabırla ve umutla
İnsanlık istifada, istifada insanlık kimin umurunda
Çirkef hayat dost olmaktadır an be an bu insanlığa
Zaman koşmaktadır ardına bakmadan sonsuzluğa doğru
Nerede gören göz nerede muhakeme eden akıl
Ve nerede gözlerde yaşla semaya açılan avuçlar
Meçhule giden bir gemi gibi gözden kaybolmaktadır fısıltı
Sapır sapır dökülmektedir dutun dalından döküldüğü gibi