Şamdan Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Saat durdu
03.00
Yirmi dördünde olmalı,
On dokuzunda aşık
Yirmisinde gelin ettiğim tenin
Nasıl özlüyorum biliyormusun?
Üzerine örttüğüm düşlerimin
Kifayetsiz salınışları var bir tek,
Kireci, kir tutmuş beynimde
Aşık değilim sana! ! ! !
Aşk bu olmamalı yada
Giyotin önündeki baş gibiyim
Nereye uçacağını bilmeden bekliyor
Günlerim...
saat 04.00
Yanan bir mum koydum baş ucuma
Kavında ısıtıyorum üşüyen maziyi
Gözlerin oluyor her damla,
Kızıl yalımı, saçların.
O eriyor,
Ben tükeniyorum.
Sarıldıkça yanıyor ellerim
Yandığına değil,
Kurtaramayışıma kahredişim
saat 05.00
Çöpten ekmek topluyor istanbul
Karnı doyan sokak lara koşuyor
Başka bir karnı doyurmaya
Bir telaşdır gidiyor bilinmezliğe
Tükeniyorsun kül tablamın,(içimin) orta yerinde
saat 06.00
Bir tebessüm konuyor dudağıma.
Güneşe kadar uzanıyor.
Düşmanım gece bir kez daha mağlup.
Dostum gündüz,
İçime doğuyor.
Şimdi 12 saatim var, içinde sen olmayan.
Teşekkür ederek güne
Sahile iniyor rüyalarım
Bir balıkçı barınağında
Uykuya dalıyorum...