Samatya Sokakları. Şiiri - Abdulhamit Er ...

Bir ben vardım, Bir sen,
Seni ölesiye, Seven ben,
Beni öldürülmeyeyim diye,
Beni Terk eden yine sen,

Tehdit edilmişsin öğrendim,
Sevdanı kalbine gömmüşsün,
Çekerim bu acıyıda özlemide,
Ona bir şey olmasın demişsin,

Neden be nevinim neden,
Ölmeden beni öldürmen,
Kalbini mezarlığa çevirdin,
Keşke bırakmasaydın beni de,
Bir kez senin için ölseydim de,
Özleminden bin kez bende ölmeseydim,

Koştum peşinden çok kez,
Gerçekten vazgeçmişmi benden,
Yok dedim çocukluk yapıyor,
Biraz korkmuş öyle zannettim ben,

Zamana bırakayım dedim,
Olgunlaşır an gelir anlar,
Israr ederdim bırakmazdım seni,
İnan ki üzülmeyesin diye,
Gelmedim üstüne üstüne ben,

Kendimde de güven eksikliği vardı,
Nasıl mutlu ederim ki onu bu fakirliğimle,
Hayata atılırım yaparım bir şeylerde,
O zaman ellerinden tutup alırım yanıma,

Keşke böyle demez olaydım,
Kaybettim izini de adresini de,
Senin beni terk etmene,
Ben mani ve engel olamadım,

Bu nasıl bir Aşk'sa bu nasıl bir sevdaysa,
Anılarda kaldı, Samatya sokaklarında.
Belki sen beni artık unuttun hatırlamıyorsun,
Benim gibide sevmedin,Ama inanki unutulmuyorsun.