Önceden bilen oluş şartlarını çocuklarının
Elleriyle değen koklayan hazırlayan adeta
Sebebine ermeden erişmeden
Korkan ilerdeki korkularla
Noldu zarif latif anneler noldular
Nerde çocuklar gece yarılarından sonra
Çıkıp samanyoluna bakan
Bakarak çocukluğu uzatmaya çalışan
İşleri güneşin doğuşunu yayınlamak
Bütün o çocuklar nerdeler
Kalan ne
Kızların kollarının arasından gözlenen
Samanyollarından
Bakısları benekleyen yalnız ölüm
Ölüm geçti canlı ehram ölüm geçti
O taklar geçip gitti insan üstüne kurulu
Ve bağbozumları bizden bozulan
Artık kendimize bile o kadar yakın değiliz
Gece yarıları samanyolu yok
Gün doğmuş doğmamış
Bütün elmalar çürüdü
Çocukluğumuzun dürbünleri içinden
Geçen siyah halkalı kutsal şehirlerden
Birini bulamadım gezdim bütün karaları
Aşk siyahın beyazdan ayrıldığı
Samanyolunda yürüyen bir karınca
En onulmaz vebayı kutlayan bir güvercin
İki katlı bir arabada
Bu bize yaklaşan bir deniz arabası
Sen ırakta samanyolu ırakta
Ve ay başka bir ay
Sarısı beyazına akmış
Bulaşmış bir yumurta
Kayıt Tarihi : 12.8.2000 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve kül hesaplaşmalar ayazında /
susarak geçilmiyor vurgundan /
nadasa terk edilmiş
metruk yürekten bir de.../...' (Naime Erlaçin)
Konuşmak gerek.
Ve yazmak.
Karakoç gibi işte böyle...
Çocukluğumuzun dürbünleri içinden
Geçen siyah halkalı kutsal şehirlerden
Birini bulamadım gezdim bütün karaları
kutlarım günün şiirini anlamlı olduğu kadar duyguları uyandırıyor yıllar öncesi anlarımıza dair
şiir boyunca yitirilenler dolayısıyla, yokluk ele alınıyor.ilk bölümde elleriyle yavrularını ölüme hazırlayan anneler, onlar, çocuklarının nasıl öleceğini bilerek korkan annelerdir ki artık yokturlar.
ikimci bölümde ise güneşin doğuşunu yayınlamak için geceleri samanyoluna bakan ve ömrünü uzatan çocukların artık olmadığını söylüyor ki çocuk ve güneşin doğuşu geleceğin bir imgesidir.çocuklar yoksa, güneşin doğuşunu yayınlayacak güçde yoktur.çünkü samanyoluna bakan çocuklar yok. çocuk yok, güneş yok ve bir gelecek olmayacaktır.sonrasında yokluklar arasında belirmeye başlıyor kayıplarımız, kendi ellerimizle yıktıklarımız...
bakışları benekleyen yalnız ölüm
ölüm geçti canlı ehram ölüm geçti
o taklar geçip gitti insan üstüne kurulu
ölümün bakışları beneklemesiyle hem göz beneklenir hem de gözün gördüğü..benek karadır, ölüm kara..gözler kara, baktıkları kara ve tüm bu karalıkların tek sebebi ölümdür.ehram doğu, tak batı kökenli bir kelimedir ve ikisi de insanlığı anlatır.biri insanların kaybedişidir ki bu ölümdür.diğeri ise zaferdir.ehram da geçiyor, tak da..kültürümüzün bir parçası bağ bozumlarımızın bozulması,göğün güneşin bozulması söz konusu.şair şiir boyunca ölüm ve kaybediş bir yokoluştan söz eder. bozuk bir yumurtanın nasıl sarısı ve beyazı birbirine karışmışsa ay da böyle bozulmuştur.sadece son bölümde aşk der ve aşkı anlatır.imgelerle coşturulmuş bir aşk.aşk,siyahın beyazdan ayrıldığı samanyolunda bir karıncadır.en amansız vebayı kutlayan da aşktır.aşk bile uzaktadır. aşkın,çacukların,anaların,kültrümüzün,tabiatın bile bozulduğunu ifade eden bu şiir gökyüzüne bile bulaşan bir hastalığın bir insanlık durumunun tasvirini yapmaktadır.bunun sebebini ise ölümü bir vebaya benzeterek rezil bir şekilde bozulmaya uğradığımızı ifade eder.
TÜM YORUMLAR (4)