Samanyolu Şiiri - Yaşar Turgut Bilgin

Bir martı dokundu geçti
Kabardı yine yüreğim
Dalgalandı havalandı
Bir kartalın kanadında
Uçtu gitti Akdağlara
Kondu bir kızıl kayaya
Sert bir düzlükte en tepede
Denizlerin, ovaların ve dağların
Ve onların da göklerinin üstünde.

İki dağ arasında
Kırk su gözü
Kayalarda kızıl kartal
Kartallar bir kızıl kaya
Kayaların arasından
Aktı gitti gökyüzü.

Komşu yıldızlardan delikanlılar
Tek tek indiler
Atlı arabalarından
Meydana dizildiler
Omuzlarında kütük kovanlar
Yığdılar üst üste
Bir ateş yandı gökyüzünde
Önce
Sudan güzel yüzlü kızlarda
Yansıdı ışık
Dağ başlarında ışıldadı
Yıldızlara haber salındı
Şölen başladı.
Kıvılcımlar kümelerle yayıldı
Aşağılarda sıra dağlara
Kat kat ovalara
En uzak adalara ve
Su altlarına
Tohum oldu, çiçek oldu
Ağaçlar çoğaldı
Yağmurlar çoğaldı
Irmaklar, balıklar çoğaldı
Deve, inek, katır, hayvan gübresi
Karıştı birbirine
Toprak çatladı
Fışkırdı sedirler ve ahlat ağaçları
Keçiler çift doğurdu
Başaklar çift
Sekizler, ikizler
Davullar zurnalar
Meydanda döndü durdu
Parıltılarla ay.
Höllüüm höllüüm höllüüm.

İnsanlar meydanda
Elleri koynunda
Toplandılar.
Su kenarında dokuz at
Dokuzu da şimşek kanat
Önce bir bir gezindiler
Vadinin bulutlarında
Şahlandılar
Dokuz ayrı yöne dağıldılar
Yeleler sularda savruldu
Kadınlar ellerinde delbekler
Şarkılar söylüyordu.