Saman Sarısı Şiiri - Sadıkcan Kılıç

açık kalmış bağrın, balçık yapışmış.
gün geçtikçe kırmızılar açmış.
hiç sorun etmem, gülleri ben sayarım.
ağrına giden de ne, solanları ben koklarım.

parfümünü koklarım.
sen bilmezsin,
haberin olmaz.
ben yazı getiririm
kırmızı ışıklı caddelerde,
nur hanım'ın denizlerinde...
-bir dayak yedim.-
parasıyla değil mi?
doğrudur.
aslı var, sevişkendir kalbim.
kalp sevişkendir, sevişmek kırmızı.
tel örgüler arasına ılık rüzgardır saman sarısı.

sarısı sana kalmış yeşilden
ruhsuz ota harman orospular
cama tırmanırlar.
camlar çatlar,
saltanatlar devrilir.
başta başka başkalaşmışlar yer alırlar,
kararırlar.
"gün gelir aydınlanırız!" derler.
kıyametler koparır tanrılar.

sefiller duvarı aşılırsa
bir nara koparır da alır.
sayıklar, sayıklar, sayıklar
ve yeni tanıştığı bir oğlanı üstüne alır.
üstüne alınmasa bile karışmayı sever, karıştırır.
anca bu kadar nevresimi kan olur,
aynı yeni bir kadın gibi kırmızılaşır.

benim üç yüz küsür şiirim var.
eli yüzü düzgün olmasa da
güzel, sarışın, bazen yeşil, bazen sarı gözlü
bir kızı andırıyorlar.
lakin doktorlar, mühendisler istemiyorlar.
-sapık şairler peşinde ama.
ben mesela!-
bu cümleleri duyduktan sonra
bir kız oturup da dinlemeye devam etmez.
-ha yok dinliyorsa arkadaş gözüyle bakıyordur,
o ayrı mesele.-

her gece sıkarlardı
istibdatın tanzimatçı şairlerine.
gitmek istiyorum yanlarına.
intiharı düşünüyorum,
salgın var herhalde.

konunun aslı:
benim defterlerim saman sarısı.
samanın altı
"jilet yiyen kız gibi kırmızı."