Şaman Nevesiyem Men Yurd Yérinde

Şaman nevesiyem(1) men yurd yérinde,

Hele ki heç bir şéy ağlıma gelmir

İlk yurd yérindeki ocagdan önce...

Dil açıb danışan(2) -men déyilem, yoh!

Héç zaman ģ ebrine(3) sığmayanların

Ruhudu, danışır menim dilimce!

Be'zen ģ ezeb(4) kimi, ya héyret kimi,

Herden de éşģ kimi, mehebbet kimi

Menim bu ģ urbanlıģ canımdan kéçen,

Şaman duası tek titredib meni

Ruhumda dolaşıb ģ anımdan kéçen

Titreyen elimde, esen dizimde...

Gözümde oynayan, dilimden ģ opan,

İçimde gömülen ģ éyretsen,(5) nesen? !

Men seni déyirem, seni! Ehey! .. SEN

Ne ģ eder sebrime üz tutub menim

Ağrı tek(6) ruhumu incideceksen? !

Men seni déyirem, seni! Éhey! .. Sen

Min ildir(7) ruhumu ohşayıb menim

Ölmeye ģ oymayan ģ eyretsen, nesen? !

Daralıb ömür-gün, ve'de, vaht daha,

Seni çağırıram, sesime hay(8) vér,

Seni çağırıram, oyan, galh daha.(9)

Haģ ģ ın yohdur meni éşitmemeye!

Çünki men yurd adlı imanda, dinde

Bir ağzı tövbeli, dili dualı

Şaman nevesiyem bu yurd yérinde.

Min il pıçıltım(10) da Tanrı'ya çatdı,

İndi hayģ ırıram, özüme çatmır.

Bu gün men piyada,(11) isteyim atlı,

Gör, néce tükenib ģ uvvetim, gücüm,

Düşmenim bir yana, sözüme çatmır...(12)

Gör néce ģ ısalıb ģ ollarım menim,

Doģ ma ocaģ daki közüme çatmır.

Bu hele ki bir yana, derde bah Allah!

Ellerim saçıma, gözüme çatmır...

Néce yaşamışam min il belece? !

Ancaģ ölmemişem -bu da ki... Bir sirr.

Bu ne cür ģ ısasdır,(13) néce imtahan?

Belke néylediyin Tanrı da bilmir?

Div kimi min ildir bu yurdun ruhu,

Uyuyur şüşede(14) özge bir bağın

Sarı çiçeyinin leçeyi(15) üste.

Şaman nevesiyem men yurd yérinde

Ruhum bu tilsimi sındırmaģ (16) ister.

Men seni déyirem, seni! Éhey! .. Sen

Ruhumda dolaşan ģ éyretsen, nesen? !

Seni and vérirem dualarıma

Ne olsun, duamı Tanrı éşitmir? ..

Ölmez haģ ģ ģ anunu varsa dünyada

Héç yérde, héç zaman edalet itmir.(17)

Min ildir sen néce susdun canımda,

Bilmedin ruhumun ģ emi, derdi ne? !

Seni and vérirem ģ olça ģ opuzun

Bitib-tükenmeyen ölmez derdine.

Meni öz eslime,(18) köküme ģ aytar,

Ġ aytar 'Bay Gölü'nde temizlenmeye,

Meni Urmiya'da, Savalan'daki

Ulu Altay'daki kürküme ģ aytar.

Keçir köyneyinden(19) a géyret, meni,

Ġ aytar bir defelik ilkime ģ aytar.

Ġ aytar serhedleri ucsuz-bucağsız,

Bir vaht gündoğandan bedöy(20) atları

Güneşin dalınca kişneyib géden...

Gériye dönmeyen ulu yurd éle.

Vér ohu, ģ oy(21) çekim bu yayı, bir de

Ġ aytar öz eslime meni, ģ urd éle!

Tezeden başlayım herşéyi bir de!

Ġ aytar evvelki tek yénilmezliye,

Yéne evvelki tek uca, baş éyle!

Bunu bacarmasan, gücün çatmasa

Ġ aytar! Ağaç éyle! Torpağ, daş éyle!

Yarpağ ellerinle gözlerimi yum,

Ġ ayıdım(22) -bu cüre(23) dönüm eslime,

Ġ arışım torpağa... Dincelsin ruhum...

Men seni déyirem, seni! Éhey! .. Sen

Ruhumda dolaşan géyretsen, nesen? !

Şaman nevesiyem men yurd yérinde!

Menim harayımı éşitdiz démek,

Men bizi öldüren derdi söyledim

Elacı sizdendir, néynirsiz görek!