Saman Alevinde Kalemim Şiiri - Zafer Arslan

Saman alevinde kalemim

Kalemler kırıyorum
Her an sana dair.
Sana dair şehirler yakıyorum
Ülkemin en ıssız kaldırımlarında
Ve sevmiyorum yazdıklarımı bile.

Romanlar yazıyorum;
Kahramanı sensizlik
Ve beni öldürüyorum.

Şiirler yazıyorum her kaş altına
Başlar veriyorum her satırında.
Sonra gözlerin ,
Gözlerin deliyor uykumu
Uyku yok bana
Kahraman yok.

Sonunu getiremediğim
Şarkılar mırıldanıyorum
En yanık telimde ,
Yaktığın mumları eritiyorum
Ta içine karanlığın
Ve anlamıyorum ellerimin titreyişini.

Kimi zaman tutuşuyor nefeslerim,
Alnından öpüyorum kızıla çalan sevdanın.
Ertesinde ,saçlar perişan
Kalem mahçup, ben yenik.

Şimdilerde , döş cebimde
Fotoğraflar taşıyorum
Son bakıştan talana ait,
Yine kınalı ellerini tutuyorum
Sımsıcak sevdanın
Ve hâlâ sıcaklık arıyorum
Fersiz , buğulu, efsun gözlerde...

Zafer ARSLAN