Saman alevi ömür
Başlar aldın, sırrın vermedin.
Bazen rüzgarın uğultusundan,
Bazen de hırçın dalgalardan
Haberin aldım.
Rüzgarının tozlarına,
Dalgalarının darbelerine,
Kattın koydun teni
Kalabalığın içinde
Yalnız koydun beni.
Sonbaharında ömrün,
Yaprakların döktün.
Aramazsın sormazsın gurbette,
Beni köklerimden söktün.
Çınarının gölgesinde
Dem bu dem demlenmekteyim,
Talibim vereceğin göreve
Gurbette nöbetteyim.
Kayıt Tarihi : 25.4.2012 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yakınım gencecik bir genç, yaşam savaşına daha fazla direnemedi ve hayatına son verdi. Onun başını vermesi beni derinden üzdü. Bu şiir de ona yönelik yazıldı. Ahmet Erdoğan kardeşimize bu şiiri hediye ediyorum, Allahtan rahmet diliyorum.
'Sır'rı açık etmek olmaz. Ancak yansımalardan ulaşabilir yürek gücü oranında o sırra. Bekleyişler, aslına kavuşunca belki...
Derinliği olan bir şiir. Kutlarım kaleminizi. Selam ve sevgilerimle Kadriye Danacı Hanım.
Bir resme baktım, bir şiire.
Biri çok güzeldi, öbürü mükemmel.
Her iki eseriniz için ayrı ayrı kutluyor, sevgi ve saygılar sunuyorum.
Resimle şiir 'müthiş' uyumlu.. Görsel bir şölen gibi..
Bu da beceri işi, bence..
Ömrün nerede, nasıl geçeceği en fazla 'sonbaharda' çıkar açığa..
Nöbetidir zira, gençliğin, çocukluğun ve olgun mevsimlerin..
Kutlarım Kadriye Hanım..
TÜM YORUMLAR (12)