Saman Alevi Şiiri - İdris Yılmaz

Çığlık çığlığa koşuyor bir kadın
Kum tepelerinin üstünde
Gönlü mahzun
Ayakları çıplak
Dokunsan ağladı ağlayacak

Uzaktan gelenleri dinliyor
Her akşam üstü gözleri yaşlı
Bir haber belki bir muştu
Zamanı dolmayan acılar vardı yüreğinde
Tutuşalı yıllar olmuştu.

Dağa doğru koşuyordu
Yüreğinden kopan feryadlar
Dağları boğar sular
Bana gel dedi ürkek
Bana dedi sessiz ağlayarak.

Konuşmaktan bin kat zordu
Acı ile yutkunup susmak
Kucağında kundaklanmış bir çaresizlik
Utanç kırmızısına boyanmış bir korku
Belermiş gözlere asılmıştı.

En büyük acı
En büyük ateş
En büyük yangın
En büyük sevdalardan çıkıyordu
Bizimki saman alevi.