Sam Yelim Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Kapıları araladım biiir bir.
Acı gerçekler çıktı karşıma!
Sevdiğimi haykırdım kendimce,
Duyman ne kelime! ?
Duvarları bile kör sağır yüreğinin sevdiğim…

Senin gibisini asla görmedim!
Bilmem ki şu yüreğime ne demeliyim?
Mesele aşk olunca ne kadar arsızmışım meğer? !
Ben bile bu kadar özleyeceğimi bilemezdim bebeğim…

Sam yeli oldun kastın kavurdun,
Yüreğine yerleştim sandm, bastın devirdin!
Canım, gülüm, bebeğim dedim çağrdım.
Sen beni hiç duymadın, duyamadın sevgülüüüm…

Gelecek meçhuldür,
Gelecek umut!
Hep iyi olacağını düşün,
Kendini avut!
Zor mu kolay mı gel de dayan?
Kendini hele bir benim yerime koy sevdiğim…

Düş dedim
Umuda çevirdim.
Gelgitler yaşadım,
Ya sabır! Dedim,
Dikenlerine dokunacak kadar yakın değil,
Erişilmeyecek kadar uzaklardasın,
Gülüm dediğim sevgilim…

Hasretler yazdım,
Umutlar sezdim,
Rüya, düş, hayâl demedim gezdim.
Senmişsin yüreğimde acı diye sezdiğim sevgilimmm…

Benden gidişlerini değil,
Kolumu pas geçişlerini seviyorum!
Yanına mı yakışmıyorum yoksa?
Nedir aramzdaki sorun?
Yoksa beni hiç tanımayışın mı?
Yoksa benden habersiz oluşun mu?
Ama olsuuun!
Resimlerinden bana bakışlarını seviyorum sevdiğim...

25.11.2011 / ANTALYA