Şam-u Seher Şiiri - Urfalı Mehmed Şevket

Mikünem şâm u seher mest temennâ-yi habîb
Ki şeved kısmet-i men ârız-i zîbâ- yi habîb

Ger be- bînem ruh-i u cân mîdehem der kademeş
Çün menem Keys-sıfat âşık-ı şeydâ- yi Habîb

Ey Hudâ Nâr-i cehennem tü mekün kısmet-i men
Cennetü’l Huld şeved menzil ü me’vâ-yi Habîb

Zinde-şüd ez leb-i u her ki şüd ez işk katîl
İn çünîn goft merâ vâsıf-i sevdâ- yi habîb

Şevket in dehr-i denî şud zi ezel zâr u zelîl
İn çünîn kerd meğer hwâh müdâvâ- yi habîb

Farsça Olan Bu Gazelin Maali

Allah, bana sevgilinin güzel yanağını nasip ettiği için: her akşam ve sabah vakti,
Sevgiliyi arzulayarak, sarhoş olmak isterim.

Eğer onun yanağını görecek olsam: ayakları atında canımı veririm.
Çünkü bede Keys (Mecnun) gibi, sevgilinin çılgın âşkıyım.

Ey Allahım, cehennem ateşini bana kısmet etme.
Huld cenneti, sevgilinin konağı olsun.

Kim aşktan Ketl edilirse, sevgilinin dudağı onu yeniden canlandırır.
Bana sevgilinin sevdasını tavsif eden böyle söyledi.

Şevket, bu aşağılık dünya, ezelden beri zar ve zelil olmuştur.
Meğer sevgiliyi tedavi eden böyle tensip eylemiş.