Şam'ın Yıkıktı Damı Şiiri - Dursun Özden 3

şam’ın yıkıktı damı

şam'da; komşuda-damda-o anda-kovanda, acı çiçek balı-arı telaşı
lirik özün isyanda, amanos dağı kırsalı ve öte yaka ovası sarı sıcak

misket bombasıyla başı bedeninden, yitik düşü-kanayan gülüşü
yaşamından ayrılan, ey aylan bebek! allahın ahı kurak-pek çorak

can-kan pazarı her an-ibne kenan-mimar sinan-ibni sinan-ibni şerif
imralı zindan-finli miran-döngele kirman, kanlı ferman, puşt devran
kosova, kanayan balkan çığlığı, orası bir cinli tiran-ucuza çinli tarak

akraba ceminde kadı, o çekirdek aile yaşadı, pehlivanla ilgili onun adı
can ana, el emeği göz nuru-işlek arı, iyi eş ve paylaşmaktı, tek muradı

bolkar dağı yeli, çakıt çayı seli, tiyanalı-sümerli-sürmeli, kulağı kiraz küpeli
al yanaklı elma güzeli, şu ormansız dağ başı, bitli şimşir tarak-erozyon keli

lavrens ile cemile fırıldak-kanayan yara; ’şam şeytanı-arap yüzü kara’ küpeli
gün döndü, şair yolun yarısında öldü, ay karanlık ve su bulanıktı, sevda yeli
laskiye-aşk ateşi erken söndü-barışa uzandı-namluya çiçek takan çocuk eli

torman kalem olsa, denizler mürekkep dolsa, bu dünyanın kahrını yazmaya
yetmez-elinde bin tükenmez kalem, paslı dilinde kem kelam olsa-ne yazar?
kanayan o kara dağlar, kar altında kalınca, derinden, serinden eser sevi yeli.

dursun özden