Şam babası Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Vardım bahar vakti konca köyüne,
Gönlüm düştü bir bahçenin gülüne,
Düştüm, köy halkının birden diline,
Büzsem büzemem’ ki, halkın dilini.

Dedi köyden biri, nerden çıktın sen,
İnmin ya da cin’ min çıkıp geldin sen,
Gördüm seni, akşam konca severken,
Sakın bir daha sen koklama gülden.

Baktım kızacaklar, gülü koparsam,
Verir belki bağzan, varıp yalvarsam,
Bir de, sabah akşam gülü sularsam,
Köylü dedi babam gülü sevsem de.

Gönlüm sevdi gülü uydum şeytana,
Akşam Şam babası, gördü yan yana,
Dedi azgın herif, sokmam koynuna,
Çek git köyümüzden, vakit var iken.

Nerden vardım köye, üzdü köy beni,
Sevdim bir dilber kız, çektim derdini,
Vermez Şam babası, bilmez kendini,
Neyler deli gönlüm, sever dururken.

A.Yüksel Şanlı er
12 Haziran 2010-06-12
Antalya.