O kin tutmuş,
Yosun bağlamış,
Yüreğimi temizle!
Öfkemi unutturup,
Beni bana ver!
Soru işaretine,
Nedir işareti diyeyim.
Ünleme lakap takayım.
Tüm imla hatalarını,
Bilmeden, düzeltme yapmadan,
Seni seviyorum diyeyim.
Çocukça yalansız seveyim.
Çamurlara batayım.
Bir liram olmasın
Sen bana kâğıt helva al.
Aç mısın diye,
Sorduğun da değilim diye,
Bol bol, yalan atayım.
Ben şimdi bıraktığın gibi, değilim!
Salyangozları severdim.
Şimdi salyalarını öğrendim.
Heyecandan titremiyorum.
Artık o günleri unuttum.
Sana neden kızdığımı bile,
Unuttum ilk aşkım.
O küçük kız, şimdi büyüdü.
Büyürken öğrendi
Seviyorum seni diyenlere,
Asla inanmamayı.
Mutsuzluğumu gizlemek için,
İçin için, ağlarken,
Hep resimlerde,
Gülerek poz verdim.
Sen kendi dünyanda,
Bu halimden, haberin yoktu.
Şimdi beni bul!
Bul ki;
Kaybettiğim, beni bulayım!
Adresimi soranlara adresim bu diyeyim.
Zamanın birinde, kelepçeler senin,
Ellerini açıttı.
Benim ise yüreğim acıttı.
Senin haberin yoktu bu durumdan
Aslında, bir daha gelmeni istemem.
Sadece, ben olan, beni bulmak için,
Gel diyorum.
Çünkü ben sende kayboldum.
Hadi gel!
Ben beni bulayım da
Çek git istersen,
Bir daha, adımı anma!
İnan ki ben asla anmayacağım…
Kayıt Tarihi : 28.11.2011 21:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)