Düşünmem yeter mi acaba İstanbul'u?
Yarım kalmış bir hüzne terketmem yanlış mı olur?
Merkezi İstanbul mudur hayatın?
Eğer sen sürükleyebiliyorsan yapraklarını ardından
Ve eğer tazeliğini koruyorsa mısraların
Ve şiirlerinde nutuk atabiliyosa yalnızlık
Nefesim tükeniyor...
Seni içimden koparırcasına çığlıklar atıyorum
serin bir havada
demir parmaklığın
beynime işlediği o kalın urgana
parmaklarım değmişcesine saçlarını tarar aynada
uyanınca bir sabah
sesinden geçmişcesine
şarkı söyler dudakları
hayal eder beni birden
Belki bıktım kendimi sana inandırmaktan
yaşamaktan duyduğum hazzı hiç bir şeyden duymam
senden duyduğum hazzı da yaşamaktan
beni kuzgun gecede çile emzirmiş
bütün yollar uzanır benim ömrüme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!