Saltanatın zulmü

SALTANATIN ZULMÜ

Savaş kıtlık kıran yok
her yemiş bolluk
halkımın yüzünde kırkı aç açık
On yaşına düşmüş varoşta fahişelik
Ben hep susarım akşamüstleri
pazar artıklarını toplarken insanlarım
tezgahlar gibi lal kalırım.
Düşman gibi bakar hayat o saat
ısırılır gibi olur yüreğim
bir gebermediğim kalır
ellerimin utancından...
Hayata gücü yetmeyen ellerim
yetse boğazlayacağım
ekmeğimizi godoş sofralarına sürdüğü için
hayatı
susup bir dağ gibi oturması açların
yüreğime dokunur....
Artık mahpusta olduğum kadar cesur değilim
toprak kokan ellerim de öyle
terbiye edilmişler korkuyla
utanırım ellerimden
susup oturan ellerimden ah
ah bir açılsa gözlerinde açların
sınıf kini kusan kapılar.
Yıkılacak saltanatı zulmün
Bu kez yine utansın sevinçten
susup oturduğuna ellerim
utansın beni eylem adamından
alıp şair yaptığına
hayvandan kurtarıp insan yaptığına
ellerim.

#tunaybozyiğitseyduna #1mayıs

(ESKİ KAĞIN) BİR MESEL TAPINAĞI kitabından