Saltanatın Bende Bitti Aşk!

“Müptelası olduğum aşkından
Vazgeçmem öyle kolay olmadı.”

Sen yokken resimlerini severdim.
Belki sesimi duyarsın diye, şarkılar söylerdim.
Buğulu camlara adını yazardım
Attığım her adımda seni, seni, seni söylerdim.

Her gece törpüledim sana tapan yüreğimi
Büyüttüm içimde acı dolu sözlerini
Her sabah uyandığımda
Fersiz bir ışık gibi sızarken penceremden
Bilmezdi hiç kimse seni tanımak için doğduğumu
Bilmezdi hiç kimse yazgım diye seni taşıdığımı

Bilmezdi hiç kimse yaz gününde kara kışlar yaşadığımı
Kendi mezarımı kendi ellerimle kazdığımı
Sana sızlayan her uzvumu
Acı duymadan kesip, kesip attığımı
Şehrin mezarlığı benimle bir doluydu
Kimse bilmezdi
Çiy örtüsü altında kalan parçalarımı
Her gün birer, birer gömdüğümü.

Ölümü tutuyor ellerim, ölüme koşuyor ayaklarım
Ölümü cennet bahçesi görüyor gözlerim.
Düşlerim dahi boyun eğdi, içimdeki isyan sesime
Sabırla beklediğim en güzel saatler özgürlüğüne
Kanat çırpıyor.
Göğsüm, göğsüm kabararak yürüyorum
Kalbime saplanan o tatlı aşk
Bir ölü sessizliğinde öfkesi dolanmış ayaklarına
Sendeliyor.
Bir ateş yakmış ki, karlar üstünde
Aşk tomurcuk, tomurcuk eriyor
Tohumsuz, köksüz toprağa gömülüyor
Yeniden aşk yeniden
Gül kokulu, zambak rengi
Sevgi bahçelerinde açarsın
Ab-ı hayat deryasında çağıl çağıl çağlarsın
Çılgın yüreklerde ölümsüzleşirsin
Yazık sana aşk, yazık sana ki;
Ölümü daha çok sevdirdin bana
Ama benim gönlümdeki saltanatın bitti AŞK!

Özlem ÇETİN

11.12.2009