Saltanatı biterken artık günün

Saltanatı biterken artık günün
Son görev için
Akça pakça pamuk bulutlar
Yavaş yavaş yerlerini aldılar
Huzurunda saygı için
Sonra kuşlar uçuştular
cıvıl, cıvıl
Gitme der gibi
Ne yapacaklarını şaşırmışlardı
Ve güneş bütün bunlara biraz
utanmışcasına
Yüzü kızardı
Öye ki bütün gök kızardı
Karardı pamuk bulutlar
karardı
Umutsuzluğun sıkıntısıyla.
Ve sustu kuşlar
Dönüşün olmadığını anlayınca
Koca bir sultan
Battı gitti ufuktan!

(Ankara, 18.6.1994)