Muvazene Şiiri - Furkan Selçuk Soylu

Aşkla kanatlanan ruh, hayâl ötesi sürgün
Cennet ve cemâlinle güler mi yüzler bir gün

Zaman vehim hapsinde gece uzun ve ayaz
Ümitler ümitsiz mi gülümsetmez mi biraz

Kâinatta o tılsım, gayrı kıvılcım anı
Gökyüzünde yıldızlar anlatır Yaradanı

Deveranda mevsimler belli döngüyle her dem
Her ne varsa âlemde kudretiyle mücessem

Varlığıyla beraber hükümranlığında iz
Katmer katmer ummanlar sır köpürüyor deniz

Evren nizamnamesi kurgulanmış yek hâle
Küfrün yıkamadığı o sarsılmayan kale

Çilesiz fikirlerin, fikirsiz akılların
Ne kıymeti olur ki mânasız çakılların

Elbet çile olacak, çilesiz insan olmaz
Mâverâdan habersiz amel defteri dolmaz

Müslümanca yaşayan ebed kadar payidar
Garba müptelâ olan zihin bir o kadar dar

Hakikâtin örgüsü, ilim, fikir ve san’at
Bunlarla kazanılır o beklenen saltanat

İhlassız yaşamakla yarın zorlu mu zorlu
Kurtulmak var varsa aşk ateşten daha korlu

Dünya ki durmak için, kaç dönenceye vurdu
Ölüm denen başlangıç, nasıl hayâller kurdu

Hakk’ı sığınak bilip, Hakk’a oldukça minnet
Sonsuzlukla birlikte şu köhne dünya cennet

Asırlar öncesinde, ulu bir destan vardı
Gönülleri fetheden İslâm tek büyük yârdı

Bir yanda Allah Allah diyen bir muazzez ruh
Diğer yanda küfürle hemhâl o sefih gürûh

Nerede o nefsini bir Allah’a satanlar
Nerede imanıyla aşkına aşk katanlar

Ne hazin bir devir ki gösterişte insanlık
Ne hazin bir devir ki kimlikte müslümanlık

Bâtında yokken takva, zahirde dilde iman
Mahşeri toplantıda hesap sorar Yaradan

Ne yapboz bulmaca bu ne de piyonlu satranç
Allah’a kul olmak ki... fıtrattan gelen inanç

Hep o ses, aynı nidâ, her an titretir arşı
’’Allah bir, Rasûl’ü Hak’’, işte saltanat marşı

Mayıs/2014