Saltanat Şiiri - Kemal Berk

Saltanat kalktı desem, kim inanır bilmiyom
Herkes gelince başa, saltanatı kuruyor
Devirler değişsede, devrilen oluyorum
Çarklar ezerken beni, alem düzen kuruyor

Her gelen vaat edip, gönlüme taht kuruyor
Inanıyor şu gönül, peşlerinde yürüyor
Aha güldü gülecek , derken garip ölüyor
Herkes keyif peşinde, baharda ot kuruyor

Babadan oğla geçer, saltanatın hükmü bu
Koltuklarda oturan, aynı neslin çocuğu
Dereden sular aksa, alır gölde soluğu
Paraya sahip olan, tezgahları kuruyor

Yüz yıl geçti aradan, bedelini öderiz
Deyin hele gardaşlar, biz ne zaman güleriz
Oh demeden buradan, bir gün burdan gideriz
Bizim için saltanat, musallada duruyor

Sözüm geçmez kimseye, söyleneni yapamam
Katar katar istekler, gönülleri saramam
Tren yolda kalınca, yar'e merhem olamam
Söz güçlünün hakkıymış, benim sözüm kuruyor

Kemal'eren Kemal Berk
17.11.2021