Saltanat Şiiri - Osman Yüksel Bayram

Gün batımına kadar benim saltanatım
Karanlık kendini göstermeye başladığı an
İpleri elimden salıp
Yüzümü yere,
Kalbimi bir dağın doruğuna bırakırım
Bir tepeye çıkar
Şehri ters yüz edip
Katran dolu damarlarında yetişmiş bitkilerle
Tek kişilik bir akşam yemeği hazırlarım

Gün batımına kadar benim saltanatım
Karanlık kendini göstermeye başladığı an
Evimin tuğlalarını elimden düşürür
Derin duyguları mesken tutarım
Yüzümü yere bırakıp
Kalbimi elime alır ve
Damdaki baykuşlardan af dilerim

Gün batımına kadar benim saltanatım
Kendi karanlığımda saman alevi gibi
Bir sönüp bir yanarak
Aydınlığı okşarım