Saltanat... Şiiri - Engin Çakar

Ebedî mi sandın ki, yaşadığın saltanat?
Kibrini, nefsine, nasıl da inandırmışsın...
Söyle; Rahmân'dan izinsiz, kim olur, kol kanat?
Ne yazık ki, kendini, makamla kandırmışsın...

Sîman, oldukça sinsi; emellerin çok çirkin;
Sanki senin ecdâdın, bir şeytanın atası.
Etrafa zehir saçtın, kustuğun her taraf kin,
Bilmem nasıl bir baş bu; içi boş kafatası...

Çirkeflikte sınır yok, gururun tavan yapar;
Etrafında divâne, düşünmezler doldukça..
Huzursuz olan ruhun, herşeyden de nem kapar,
Rahatlarsın; mazlumu, ördek gibi yoldukça...

Sağında ve solunda, birikmiş, ahmak sürü,
Üşüşmüş de üşüşmüş, nede çok şakşakçın var..
Ölünceye dek yürü, bre ey zâlim yürü;
Aldığın ahlar, bir gün, mahşerde seni boğar...