Salt Yalnızlık Şiiri - Aytaç Korkusuz

hayatta,
senin hayatında
o hayatın içindeki sen'de
bi'bok olduğu yok aslında

sonsuz boşluğun maviliğinden
kırmızıya çalanlarız
çalıntı olanlarız
fikirmiş, düşünceymiş, sanatmış
yok çoluğunmuş çocuğunmuş felan
bunlar senin ve senden sonraki uzantıların
ben salt yalnızlığımızdan
sahipsizliğinden
hiçliğimizden
sana benzeyen o uzantıların da
kendilerinde ki
durumdan bahsediyorum
nefes alıp vermenin
yarına uyanmanın
sonra yine gece olup
sabaha uyanmanın
yani bu dejavuların
tekrarlanması karşısında
yaşama sevinci dediğiniz şey
o kadar ironi kalıyor ki

kusura bakma kafiyeli yazamıyorum
tıpkı hayat gibi kaostatik olmalı şiir
homurdanarak gelmeli ama içten
ki bu'bir şiir mi bu'sen misin
hayata sekizler çizerken
düzensizce yaşarken
yaş akarken
ne hep ciddi
ne komik olabilir misin
ne kalıyor ki ne bırakıyoruz
nitekim her şey gelip geçici
kalıcı olan tek şey toprağa gömülen
sahiplendiğin bedeninden arta kalan
karıncalanmış kemik-ler-in
yani ben-im kafiyem
üste kesme ortaya tire
yok ki başka yok tine
anlayabildin
mi
deneme yanılmasın diyorum
yaşattırıldın yedin
ve bitti
yaşıyorsun şimdi ya
yaşadığını zannediyorsun
korkusuz'ca
belki çoktan ölüsün
ki farkında değilsin
kezâ gerçek yaşamın
bu kadar anlamsız olduğunu
zannetmiyorum

dedim ya

çalıntı olan bizleriz
emanet verilen bedenlere
kaçışan ruhları hapsediyoruz
kanunsuzca
ve ahmakça
...